Wyprodukowanie 1 kg wołowiny prowadzi do większej emisji gazów
cieplarnianych takich jak dwutlenek węgla oraz innych substancji
trujących niż wydziela samochód podczas nieprzerwanej jazdy przez dwie
godziny czy wyprodukowanie wystarczającej energii, aby 100 watowa
żarówka paliła się przez około 20 dni. Jest to jeden z wniosków, jakie
powstały w wyniku badań naukowców pracujących w Narodowym Instytucie
Nauk Rolnych w japońskiej Tsukubie.
Hodowla bydła. Fot.
Zespół naukowców pod kierunkiem Akifumi Ogino badał wpływ produkcji
wołowiny na globalne ocieplenie, zwiększenie kwasowości wody, wymieranie
roślin oraz konsumpcję energii. Naukowcy obserwowali hodowlę cieląt,
zwracając szczególną uwagę na proces zarządzania zwierzętami oraz na
skutki produkcji oraz transportu karmy dla zwierząt. Łącząc te wszystkie
informacje z danymi z ich wcześniejszych badań nad hodowlą zwierząt i
produkcją mięsa, badacze byli w stanie obliczyć, jaki wpływ na
środowisko ma wyprodukowanie 1 porcji wołowiny.
Okazuje się, że wyprodukowanie 1 kg wołowiny prowadzi do emisji gazów
cieplarnianych których potencjał grzewczy równy jest porcji ciepła, jaką
emituje do atmosfery 36,4 kg dwutlenku węgla. Wytworzenie kilogramowego
kawałka mięsa wołowego uwalnia również do atmosfery związki znajdujące
się w nawozach, a będące równowartością 340 gramów dwutlenku siarki i 59
gramów fosfatów oraz powoduje zużycie 169 megadżuli energii.
Obliczenia te, które oparte są na standardowych metodach przemysłowych
produkcji mięsa w Japonii, nie obejmowały wpływu na globalne ocieplenie
transportu mięsa, co powoduje, że ten negatywny wpływ na środowisko
będzie nawet większy niż pokazują wyniki badań.
Większość gazów cieplarnianych jest emitowana w formie metanu, który
uwalnia się do atmosfery z systemu trawiennego zwierząt, podczas gdy
wszelkie kwasy i substancje pochodzące z nawozów pochodzą z odpadków
zwierzęcych. Ponad dwie trzecie energii jest wykorzystywane podczas
produkcji i transportu karmy dla zwierząt.
Zgodnie z sugestiami badaczy z Tsukuby, by zmniejszyć o 6% negatywny
wpływ całego systemu produkcji mięsa na środowisko naturalne, należy
poprawić zarządzanie odpadami zwierzęcymi oraz skrócić przerwy pomiędzy
kolejnymi cieleniami krów do jednego miesiąca.
Inne badania przeprowadzone w Szwecji mówią, że produkcja wołowiny
pochodzącej z organicznych hodowli, w których krowy są karmione trawą
zamiast skoncentrowanej karmy, powoduje mniejszą o 40% emisję gazów
cieplarnianych i mniejsze o 85% zużycie energii niż produkcja wołowiny
metodami konwencjonalnymi. Cała światowa produkcja mięsa wołowego,
wieprzowego i drobiowego stanowi 18% wszystkich gazów cieplarnianych
emitowanych do atmosfery na skutek działania człowieka. Tylko produkcja
energii z wielkością 21% jest większa. Hodowla zwierząt odpowiada za 64%
światowej emisji podtlenku azotu oraz 37% światowej produkcji metanu.
Warto wspomnieć, że ten ostatni gaz cieplarniany charakteryzuje się
23-krotnie większą szkodliwością niż dwutlenek węgla.
Mimo iż ostatnio emisja metanu pochodzącego z produkcji mięsa wołowego
spada, gdyż wprowadzono sporo innowacji, jeśli chodzi o proces karmienia
zwierząt, to wpływ produkcji mięsa na natężenie efektu cieplarnianego
wcale się nie zmniejszył.
Z produkcji zwierzęcej pochodzi 64% emisji amoniaku, które wpływa na
zanieczyszczenie powietrza, gleb i wód oraz odpowiada za powstawanie
kwaśnych deszczy i uszkodzenie warstwy ozonowej.
Obecnie corocznie wykorzystuje się blisko 60 miliardów zwierząt,
hodowanych na mięso, mleko i jaja, a do roku 2050 liczba ta może się
podwoić, co będzie miało druzgoczący wpływ na stan środowiska i
postępowanie zmian klimatycznych.
Niemniej ważnym problemem jest utylizacja odpadów zwierzęcych. W Stanach
Zjednoczonych produkcja odpadów zwierzęcych na jednego mieszkańca tego
kraju przekroczyła w roku 2008 – 5 ton, podczas gdy jeden mieszkaniec
USA wytwarza 100 razy mniej odpadów niż zwierzęta hodowlane.
Nie można pominąć też faktu, że produkcja mięsa pochłania bardzo duże
ilości wody. Do wyprodukowania kilograma wołowiny trzeba zużyć około 40
tys. litrów wody, która zużywana jest głównie do produkcji karmy dla
krów. Dla porównania, możemy powiedzieć, że potrzeba 10 razy więcej
wody, by wyprodukować 1 kg białka zwierzęcego niż potrzeba do produkcji
takiej samej ilości białka roślinnego.
Uprawy paszowe zajmują jedną trzecią wszystkich gruntów ornych na
świecie. Ponad 90% światowych upraw soi oraz 60% kukurydzy i jęczmienia
przeznacza się na paszę dla zwierząt. Gdyby uprawy te przeznaczyć
bezpośrednio na pożywienie dla ludzi, problem głodu, który dotyczy już
prawie półtora miliarda ludzi na świecie, byłby rozwiązany. Nowe uprawy,
przeznaczane potem do karmienia zwierząt, niosą za sobą konieczność
wycinania kolejnych połaci lasów. Przyczynia się to bezpośrednio do
wzrostu emisji dwutlenku węgla oraz wpływa na zanik różnorodności
gatunków roślin i zwierząt. W Ameryce Południowej aż 70% terenów, które
poddano deforestacji, przekształcono w pastwiska, pozostałe zaś
wykorzystuje się pod uprawy paszowe.
Płynne odpady zwierzęce stanowią największą część ścieków, które są
odprowadzane z gospodarstw rolnych. Amerykańska Agencja ds. Ochrony
Środowiska poinformowała, że farmy amerykańskie odprowadzają rocznie do
środowiska naturalnego ponad 3 biliony ton odpadów pochodzenia
rolniczego. Te ścieki zatruwają lokalne źródła i ujścia wodne, a także
rzeki oraz jeziora i strumienie w większy stopniu niż cały przemysł
amerykański w ciągu roku.
Obecnie sektor hodowlany wywiera tak głębokie i różnorodne oddziaływania
na całe nasze otoczenie, że powinien stanowić jeden z wiodących
obszarów zainteresowania polityki ochrony środowiska. Za główne
przyczyny wzrostu emisji gazów cieplarnianych podaje „wzrost populacji
żywego inwentarza oraz trend w stronę większych, bardziej
skomercjalizowanych przedsięwzięć hodowlanych”. Jedynym krokiem, aby te
niekorzystne zmiany zahamować jest ograniczenie produkcji i konsumpcji
mięsa oraz innych produktów odzwierzęcych.
Źródło: Chrońmy
Klimat
