Globalne ocieplenie kontra bezrobocie
Kongres przygotowuje się do kolejnego podejścia do prawa „cap and trade”, oponenci twierdzą, że będzie to kosztowało zbyt wiele miejsc pracy. Czy mają racje ?
Nowy Jork – Przygotujcie się na ognie sztuczne. Gdy demokraci w kongresie przygotowują kolejny projekt ustawy dotyczącej gazów cieplarnianych, oponenci już twierdzą, że będzie to kosztować miliony miejsc pracy w środku najgorszego od dekad kryzysu gospodarczego.
Aby było jasne, oszacowania, ile miejsc pracy zniknie i kiedy, zależą od tego, kto szacuje dane.
Najbardziej wypośrodkowaną wydaje się analiza pochodząca z Departamentu Energii USA (Energy Information Administration, EIA). EIA twierdzi, że nie uchwalony zeszłoroczny projekt ustawy Liebermana-Warnera dotyczący gazów cieplarnianych spowodowałby zmniejszenie ilości stanowisk pracy o 100000 rocznie.
Jednakże opracowanie EIA jest krytykowane prze obie strony. Oponenci nowej ustawy twierdzą, że zaniża ilość stanowisk pracy, które mogą zniknąć; twórcy projektu, że zawyża.
„Zmiany klimatu prowadzą nasz świat do katastrofy”
Zmiany klimatu mogą kosztować miliardy funtów i mogą prowadzić do niepokojów społecznych oraz dziesięcioleci wojen, ostrzegał wiodący brytyjski ekonomista oskarżając polityków o niedocenianie skali problemu.
Lord Stern, którego raport dotyczący społecznych i ekonomicznych kosztów globalnego ocieplenia działający jako pobudka w roku 2006, twierdzi, że efekty są gorsze niż początkowo przewidywał, a konsekwencje mogą być „niszczące”.
Twierdzi, że zwiększenie średniej temperatury o cztery, pięć lub nawet sześć stopni pod koniec stulecia, zwiększy prawdopodobieństwo szansy zagrożeń i stworzy warunki nie spotykane na ziemi od 30 milionów lat.
To może oznaczać ogromny wzrost poziomu mórz, połacie terenu zdewastowane przez huragany, a pozostałe zmienione w bezludne pustynie. Twierdzi, że to efekty, które zmuszą miliony ludzi do opuszczenia ich ojczyzn.
Na szczycie klimatycznym w Kopenhadze ostrzega, że politycy niedoceniają powagi problemu i naukowcy powinni zdwoić swoje wysiłki, aby pomóc im zrozumieć możliwe konsekwencje.
Społeczeństwo konsumpcji
Niewielu z nas zdaje sobie sprawę ze zjawiska nazwanego przez naukowców „początkiem nacisku” współczesnego społeczeństwa – mianowicie kultury konsumenckiej.
W tle, zapominamy, że wzrost ekonomiczny jest życiową siłą napędową dla większej części naszej populacji. Wzrost powoduje rozrost przemysłu, a co za tym idzie nowe miejsca pracy pozwalające utrzymać bezrobocie na sensownym poziomie. Aby zachować ten stan, ekonomia Północnej Ameryki musi rosnąc przynajmniej 3% rocznie.
Aby ten stan mógł istnieć, biznes jak i rząd opierają się na wizji, że ludzi da się programować, by mieli nieskończoną potrzebę dóbr i usług oraz jednocześnie braku wzrostu oczekiwań wobec nich. Do czego to prowadzi ? Autor Thomas Homer-Dixon twierdzi, że do „hiperkonsumpcji”.
Banki czy korporacje samochodowe tworzące najbardziej wymarzone produkty, używają wszelkich sposobów reklamy, by uwieść nas do kupienia „czegoś”. Jesteśmy zmuszani do herkulesowego wysiłku, by osiągnąć ten cel.
Rozwój zrównoważony: 10 mitów (6-7/10)
Nawet zwolennicy bardziej odpowiedzialnych, przyjaznych środowisku sposobów życia, mają problemy z określeniem pojęcia „rozwój zrównoważony”. Kiedy określenie staje się tak popularne, że słychać je wszędzie, może to oznaczać dwie rzeczy. Albo słowo stało się nic nie znaczącym frazesem, albo ma naprawdę ważne znaczenie.
Przyjrzeliśmy się już pięciu mitom. Dzisiaj kolejne dwa.
Mit 6: „Rozwój zrównoważony” to obniżenie standardów życia
To nie tak. Owszem, oznacza to, że musimy zrobić więcej z mniejszej ilości zasobów, ale, jak stwierdza Hawken, „kiedy już zaczniemy organizować się i wprowadzać innowacje w ramach tego sposobu myślenia, można osiągnąć niesamowity postęp. Pozwoli nam to osiągnąć znacznie wyższą produktywność, co z kolei zapewni nam dobrobyt, jedzenie, ubranie, bezpieczeństwo.” Co więcej, innowacje leżące u podstaw zrównoważonego rozwoju będą siłą napędową gospodarki. „Zmierzenie się ze zmianami klimatu”, dodaje, „to największy program tworzenia miejsc pracy.”.
Mit 7: Wybory konsumentów i praca u podstaw, a nie interwencje rządowe, oferują najszybszą i najefektywniejszą ścieżkę transformacji do zrównoważonego rozwoju.
Praca u podstaw pomaga i bez wątpienia jest konieczna. Jednak postęp w niektórych reformach, takich, jak redukcja emisji CO2, może nastąpić szybko, jeśli zaangażują się w to władze centralne. Dlatego właśnie ulgi podatkowe, normy spalania samochodów i tym podobne są niezbędnym elementem transformacji. Ten wniosek powoduje wściekłość piewców wolnego rynku, jednak zakładają oni, że marnotrawienie zasobów i zniszczenie środowiska nie mają ceny rynkowej, więc są bez znaczenia. To fałszywe założenie.
Przytaczając jeden z przykładów, straty ekonomiczne są bardzo prawdopodobne nawet w najłagodniejszych scenariuszach zmian klimatu. Rolnictwo doświadczy problemów z opadami, temperaturami i przesuwaniem się stref klimatycznych, gęsto zamieszkałe regiony nadbrzeżne w miarę wzrostu poziomu oceanów staną się niezdatne do życia etc. Jednak cena za emisję gazów cieplarnianych wynosi ZERO. Nałożenie podatku na każdą tonę emisji węglowych byłoby niepopularne, jednak oddawałoby prawdziwy koszt niezrównoważonego zużywania energii z paliw kopalnych.
Puryści wolnego rynku twierdzą też, że w miarę, jak wyczerpywać się będą paliwa kopalne, ich rosnące ceny automatycznie popchną ludzi do bardziej efektywnych zachowań. Prawda – jednak okres przejściowy może być bolesny i wywołać olbrzymie zaburzenia społeczne. Główną przyczyną obecnych głębokich problemów amerykańskich firm samochodowych jest fakt opierania przez nie swoich finansów na zyskownej produkcji paliwożernych samochodów terenowych. Kiedy w zeszłym roku cena ropy wystrzeliła w górę, rynek na te samochody załamał się (ceny ropy następnie spadły w wyniku załamania gospodarczego i ograniczenia popytu, co jednak bynajmniej nie pomogło przemysłowi samochodowemu). Tak więc nabywcy samochodów zmienili swoje zachowania, jednak za cenę katastrofy kilku największych amerykańskich firm i ich pracowników.
Mimo wszystko jednak, rosnące ceny energii dały efekt wzmocnienia badań nad energią wiatrową, słoneczną i innymi alternatywami – a jeśli odłożyć kryzys ekonomiczny na bok, możemy przynajmniej liczyć na to, że koncerny samochodowe zaczną produkować efektywniejsze samochody, a firmy energetyczne wytwarzać energię z bardziej zrównoważonych źródeł.
Co nas prowadzi do kolejnego mitu, który opiszemy w jutrzejszej kronice.
Think planuje fabrykę w USA, początek produkcji w 2010
Norweski producent samochodów elektrycznych Think planuje do roku 2010 uruchomić fabrykę i centrum techniczne w USA. Fabryka w pierwszym roku ma wyprodukować 2500 pojazdów dla celów pilotażowych i demonstracyjnych. Docelowo Think zakłada zatrudnienie 900 osób i produkcję 60 tysięcy samochodów rocznie.
Chiński rynek recyklingu upada
Każdego ranka Tian Wengui wynurza się ze swojego domu pod mostem, na jego ramionach wiszą dwie duże torby. Przez cały dzień, a także sporą część nocy, będzie przekopywał się przez pojemniki na śmieci, wyławiając z nich butelki po Coli, pojemniki po sosie sojowym czy słoiki po oleju do gotowania. Sprzedając to wszystko w jednym z licznych centrów skupu surowców wtórnych, pan Tian, mając dobry dzień, może zarobić nawet 3 dolary.
Jednak dobre dni się kończą.
Od kiedy pan Tian przeniósł się do prowincji Syczuan, wart miliardy dolarów przemysł recyklingu zanurkował z powodu światowego kryzysu ekonomicznego i idącego za nim spadku cen surowców. Butelki można teraz sprzedać raptem za połowę tego, co w lecie 2008.
Japonia proponuje światowy podatek na paliwo okrętowe
Rząd japoński, w celu walki ze zmianami klimatu, chce zaproponować światowy podatek na paliwo okrętowe. Propozycja, która zostanie zgłoszona w kwietniu na forum Międzynarodowej Organizacji Morskiej (International Maritime Organization), obejmuje propozycję składania przychodów do wspólnej kasy, a jako zachętę do poprawy efektywności energetycznej, refundowanie pieniędzy tym, którzy poprawią wykorzystanie energii.
Czeski minister krytykuje prezydenta Klausa za wypowiedz o zmianach klimatu
Czeski Minister Środowiska Martin Bursik w czwartek skrytykował Prezydenta Vaclava Klausa za jego wypowiedzi na organizowanej przez Heartland Institute konferencji klimatycznej, podczas której Klaus wygłosił stwierdzenie, że planeta od dekady się ochładza.
„Przykro mi to mówić, ale w swoich wystąpieniach Vaclav Klaus manifestuje kombinację aktywizmu i amatorszczyzny”, stwierdził Bursik, którego kraj przewodniczy obecnie Unii Europejskiej.
Sześć faktów dla ocalenia Świata
Naukowcy zebrani na konferencji międzynarodowej w Kopenhadze przygotowali podsumowanie ustaleń dla polityków, które zostało przekazane na ręce premiera Danii Andersa Fogh Rasmussena. Przed grudniowym szczytem ONZ w Kopenhadze, formalnie przekaże on to oświadczenie urzędnikom i szefom rządów. Pełne wnioski z prac uczestniczących w trzydniowej konferencji 2500 naukowców z 80 krajów świata zostaną opublikowane w czerwcu tego roku.
Kongres został zorganizowany, aby zaktualizować wiedzę o globalnym ociepleniu przed szczytem grudniowym ONZ, gdyż ostatni raport IPCC został opublikowany w 2007 roku, a zawarte w nim informacje są już przestarzałe o 3-4 lata.
Kluczowe sześć wniosków to:
1. Trendy klimatyczne
Ostatnie obserwacje potwierdzają, że rosnąca emisja gazów cieplarnianych prowadzi do realizowania (a nawet przekroczenia) najgorszego rozpatrywanego przez IPCC scenariusza.
Dla wielu kluczowych parametrów, klimat już przesuwa się poza wzorce naturalnej zmienności, w których funkcjonowały dotychczas społeczeństwa i gospodarki. Te parametry obejmują globalną średnią temperaturę powierzchni, wzrost poziomu oceanów, dynamikę oceanów i czap polarnych, zakwaszanie oceanów i ekstremalne zjawiska pogodowe. Istnieje poważne niebezpieczeństwo, że wiele z tych trendów przyspieszy, prowadząc do wzrostu ryzyka gwałtownych i/lub nieodwracalnych zmian klimatu.
2. Zaburzenia społeczneSpołeczność naukowa dostarcza coraz więcej informacji potwierdzających występowanie „niebezpieczeństw zmian klimatu”. Ostatnie obserwacje pokazują, że społeczeństwa są wysoce wrażliwe na choćby umiarkowane zmiany klimatu, przy czym najbardziej narażone są biedne narody i społeczności. Trudno im będzie poradzić sobie ze wzrostem temperatury o ponad 2°C.
3. Strategia długoterminowa
Dla uniknięcia niebezpiecznych zmian klimatu potrzebne są szybkie, trwałe i efektywne działania ograniczające emisję gazów cieplarnianych.
Słabe cele redukcji emisji na rok 2020 zwiększają ryzyko przekroczenia punktów krytycznych i czynią cel na rok 2050 trudniejszym do osiągnięcia. Opóźnienie w efektywnej redukcji emisji znacząco zwiększa długoterminowe koszty społeczne i ekonomiczne, zarówno po stronie ograniczeń emisji, jak i dostosowywania się do zmian klimatu.
4. Kwestia równości
Zmiany klimatu mają, oraz będą miały, bardzo różny wpływ na ludzi w różnych krajach i regionach, na to i przyszłe pokolenia, oraz na społeczeństwa i przyrodę. Potrzebna jest efektywna, dobrze dofinansowana, szeroka lecz sprofilowana lokalnie sieć bezpieczeństwa dla ludzi najmniej zdolnych do radzenia sobie z następstwami zmian klimatu.
5. Nie ma usprawiedliwienia dla braku działaniaJuż teraz mamy wiele narzędzi i podejść – ekonomicznych, technologicznych, społecznych i zarządczych – które pozwalają skutecznie zmierzyć się z wyzwaniem. Jednak, aby dokonać głębokiej społecznej i gospodarczej transformacji potrzebnej dla „odwęglowienia” cywilizacji, muszą one zostać zaimplementowane szeroko i z przekonaniem. Wysiłek skoncentrowany na przebudowie podstaw energetycznych naszej cywilizacji pozwoli na osiągnięcie szeregu korzyści, włączając w to wzrost ilości miejsc pracy w sektorze zrównoważonej produkcji energii, redukcje zdrowotnych i gospodarczych następstw zmian klimatu oraz rewitalizację ekosystemów.
6. Sprostać wyzwaniu
Aby osiągnąć społeczną transformację potrzebną dla sprostania wyzwaniu zmian klimatu, musimy pokonać szereg znaczących ograniczeń i wykorzystać najważniejsze możliwości. Wchodzą w to redukcja inercji systemów społecznych i ekonomicznych, budowa społecznej presji na rządy aby podjęły działania w sprawie zmian klimatu, usunięcie subsydiowania paliw kopalnych, zredukowanie wpływu grup interesów zainteresowanych wzrostem emisji i ograniczaniem zmian, angażowanie społeczeństw w transformację do norm i praktyk sprzyjających zrównoważonemu rozwojowi.
